Archive for January, 2006

Posted on Sunday, January 15th, 2006 at 2:59 pm

คืนนี้ฝนตก…..

เมื่อเราเติบโตขึ้น เราต่างก็เรียนรู้ว่า ชีวิตเต็มไปด้วยทางเลือก ในวัยเด็ก เราอาจจะเลือกได้ที่จะไม่กินผัก ด้วยเหตุผลง่าย ๆ ว่า ไม่อยากกิน

แต่เมื่อเราเติบใหญ่ขึ้น ได้เรียนรู้สึ่งต่าง ๆ มากมาย เราก็มักจะพบว่า เหตุผลง่าย ๆ เช่นนั้นไม่เพียงพออีกต่อไป คนส่วนใหญ่จึงบังคับให้ตัวเองต้องกินผัก ด้วยเหตุผลที่ซับซ้อนและทำความเข้าใจยากเช่น ร่างกายต้องการสารอาหารจากผัก ดังนั้นเราจึงต้องกินมันเข้าไป

แม้ว่าเราจะไม่อยากกินเท่าไหร่ก็ตาม แล้วเมื่อกินไปบ่อยครั้งขึ้น เราก็จะเริ่มชิน แล้วเราก็ไม่ต้องการเหตุผลอื่นใดอีก

คืนนี้ฝนไม่ตก…..

เมื่อเราได้ก้าวผ่านทางเลือกง่าย ๆ เช่นการกินผัก หรือไม่กินผักมาแล้ว เราก็มักจะเจอทางเลือกที่ยากขึ้นไปอีก ยากจนบางครั้งเราไม่อยากจะเลือกทั้งสองทาง หรือว่าอยากจะเลือกทั้งสองทาง แต่เราก็รู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้ ก็เหมือนกับ computer logic ที่ไม่เป็น true ก็ต้องเป็น false

คืนนี้ฝนตก คืนนี้ฝนไม่ตก…

แต่ถ้าเราทำความเข้าใจกับเรื่องรอบ ๆ ตัว เรื่องง่าย ๆ เช่น คืนนี้ฝนตก หรือว่า คืนนี้ฝนไม่ตกแล้ว เราก็จะตระหนักว่า ชีวิตมันก็เป็นเช่นนั้นเอง ถ้าคืนนี้ฝนตก ก็แสดงว่ามันไม่ใช่คืนที่ฝนไม่ตก แต่ถ้าคืนนี้ไม่ใช่คืนที่ฝนไม่ตก ก็แสดงว่ามันเป็นคืนที่ฝนตก

ชีวิตมันก็เป็นเช่นนี้แหละ ไม่สุข ก็ทุกข์ ไม่ดีใจ ก็เสียใจ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ตราบใดที่เรายังเป็นมนุษย์และยังต้องตกอยู่ในห้วงของกรรม

แล้วถ้าใครบางคนเลือกที่จะไม่อยู่ เขาก็แค่เลือกที่จะไป

แค่นั้นเอง…..

คืนนี้ฝนตกครับ 🙂

Posted on Sunday, January 8th, 2006 at 2:12 pm

Shawshank Redemption

(รูปจาก Wikipedia)

ผมจำไม่ได้ว่าดูหนังเรื่อง The Shawshank Redemption มากี่รอบแล้ว แม้แต่ใน iPod ของผม ก็ต้องมีหนังเรื่องนี้ (กับ Il Mare) เก็บเอาไว้ บางที ในยามฉุกเฉิน เวลาที่ผมต้องการกำลังใจ ผมก็จะเสียบ iPod เข้า iBook ด้วยมือสั่น ๆ แล้วรีบเปิดโปรแกรมเล่นหนังเพื่อดูหนังเรื่องนี้อีกสักรอบ

คนเราย่อมมีเวลาที่จะล้มลง อ่อนแอ และ ร้องให้ แต่เราก็ต้องหาทางที่จะลุกขึ้นยืน เข้มแข็ง และ เช็ดน้ำตา

การล้ม อาจจะเป็นเหมือนคำเตือนที่บอกเราว่า เราไม่ได้ยิ่งใหญ่อย่างที่คิด
อ่อนแอ อาจจะเป็นเหมือนสัญลักษณ์ถึงความเป็นมนุษย์ของเรา มนุษย์ที่ไม่ว่าจะถูกฝึกให้เข้มแข็งแค่ไหน สมองและหัวใจ ก็ยังเป็นสิ่งที่บอบบาง
น้ำตาละ น้ำตาอาจจะช่วยชะล้างความทรงจำเก่า ๆ ให้หายไป หรืออาจจะเป็นเหมือนน้ำที่ราดรดลงไป ให้ความทรงจำเหล่านั้นฝั่งรากลึกมากขึ้น

แต่ไม่่ว่ามันจะมีความหมายอะไร เราก็ต้องหาทางที่จะลุกขึ้นยืน เข็มแข็ง และ เช็ดน้ำตา

ทุกครั้งที่ผมรู้สึกอ่อนแอ ผมจะเปิดหนังเรื่องนี้ขึ้นมาดู มันไม่ได้ทำให้ผมเข็มแข็งขึ้น หรือทำให้ผมลุกขึ้นยืนได้ แต่ทำให้ความเจ็บปวด ความล้มเหลว ความว้าเหว่ มันไม่รุนแรงมากเกินไป อย่างน้อย ผมก็รับรู้ว่า ในโลกนี้ ไม่ได้มีผมเพียงคนเดียว ที่พยายามลุกขึ้นยืนทุกครั้งที่ล้มลง

แม้ว่าอีกไม่นาน ก็ต้องล้มลงอีกก็ตาม

Posted on Sunday, January 1st, 2006 at 12:02 pm

It’s my personal tradition that I’ll take a can of Cola and do some late night programming in New year night. I can’t remember when it started. Maybe, since I started writing program and stayed individually in an apartment. The other question, why ? I can’t answer this question now. Maybe, it’s a kind of praying, for me, writing program is a way to talk to my self and the new year is the time to talk to yourself, right?

So, what’s the point of doing this in New year night ? maybe, it’s not a big deal, because I always write program in late night (yeah, this is the confession of a late night programmer, not a confession of a cute programmer). The special thing is Cola can, I mean, I’m not usually drink Cola; Coffee, Tea, or Orange Juice are more prefered. Hence, that makes the Cola is something different. That’s .

Anyway, happy new year, everybody 🙂