Posted on Sunday, January 15th, 2006 at 2:59 pm
คืนนี้ฝนตก…..
เมื่อเราเติบโตขึ้น เราต่างก็เรียนรู้ว่า ชีวิตเต็มไปด้วยทางเลือก ในวัยเด็ก เราอาจจะเลือกได้ที่จะไม่กินผัก ด้วยเหตุผลง่าย ๆ ว่า ไม่อยากกิน
แต่เมื่อเราเติบใหญ่ขึ้น ได้เรียนรู้สึ่งต่าง ๆ มากมาย เราก็มักจะพบว่า เหตุผลง่าย ๆ เช่นนั้นไม่เพียงพออีกต่อไป คนส่วนใหญ่จึงบังคับให้ตัวเองต้องกินผัก ด้วยเหตุผลที่ซับซ้อนและทำความเข้าใจยากเช่น ร่างกายต้องการสารอาหารจากผัก ดังนั้นเราจึงต้องกินมันเข้าไป
แม้ว่าเราจะไม่อยากกินเท่าไหร่ก็ตาม แล้วเมื่อกินไปบ่อยครั้งขึ้น เราก็จะเริ่มชิน แล้วเราก็ไม่ต้องการเหตุผลอื่นใดอีก
คืนนี้ฝนไม่ตก…..
เมื่อเราได้ก้าวผ่านทางเลือกง่าย ๆ เช่นการกินผัก หรือไม่กินผักมาแล้ว เราก็มักจะเจอทางเลือกที่ยากขึ้นไปอีก ยากจนบางครั้งเราไม่อยากจะเลือกทั้งสองทาง หรือว่าอยากจะเลือกทั้งสองทาง แต่เราก็รู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้ ก็เหมือนกับ computer logic ที่ไม่เป็น true ก็ต้องเป็น false
คืนนี้ฝนตก คืนนี้ฝนไม่ตก…
แต่ถ้าเราทำความเข้าใจกับเรื่องรอบ ๆ ตัว เรื่องง่าย ๆ เช่น คืนนี้ฝนตก หรือว่า คืนนี้ฝนไม่ตกแล้ว เราก็จะตระหนักว่า ชีวิตมันก็เป็นเช่นนั้นเอง ถ้าคืนนี้ฝนตก ก็แสดงว่ามันไม่ใช่คืนที่ฝนไม่ตก แต่ถ้าคืนนี้ไม่ใช่คืนที่ฝนไม่ตก ก็แสดงว่ามันเป็นคืนที่ฝนตก
ชีวิตมันก็เป็นเช่นนี้แหละ ไม่สุข ก็ทุกข์ ไม่ดีใจ ก็เสียใจ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ตราบใดที่เรายังเป็นมนุษย์และยังต้องตกอยู่ในห้วงของกรรม
แล้วถ้าใครบางคนเลือกที่จะไม่อยู่ เขาก็แค่เลือกที่จะไป
แค่นั้นเอง…..
คืนนี้ฝนตกครับ 🙂
Posted in Uncategorized |
Posted on Sunday, January 8th, 2006 at 2:12 pm
(รูปจาก Wikipedia)
ผมจำไม่ได้ว่าดูหนังเรื่อง The Shawshank Redemption มากี่รอบแล้ว แม้แต่ใน iPod ของผม ก็ต้องมีหนังเรื่องนี้ (กับ Il Mare) เก็บเอาไว้ บางที ในยามฉุกเฉิน เวลาที่ผมต้องการกำลังใจ ผมก็จะเสียบ iPod เข้า iBook ด้วยมือสั่น ๆ แล้วรีบเปิดโปรแกรมเล่นหนังเพื่อดูหนังเรื่องนี้อีกสักรอบ
คนเราย่อมมีเวลาที่จะล้มลง อ่อนแอ และ ร้องให้ แต่เราก็ต้องหาทางที่จะลุกขึ้นยืน เข้มแข็ง และ เช็ดน้ำตา
การล้ม อาจจะเป็นเหมือนคำเตือนที่บอกเราว่า เราไม่ได้ยิ่งใหญ่อย่างที่คิด
อ่อนแอ อาจจะเป็นเหมือนสัญลักษณ์ถึงความเป็นมนุษย์ของเรา มนุษย์ที่ไม่ว่าจะถูกฝึกให้เข้มแข็งแค่ไหน สมองและหัวใจ ก็ยังเป็นสิ่งที่บอบบาง
น้ำตาละ น้ำตาอาจจะช่วยชะล้างความทรงจำเก่า ๆ ให้หายไป หรืออาจจะเป็นเหมือนน้ำที่ราดรดลงไป ให้ความทรงจำเหล่านั้นฝั่งรากลึกมากขึ้น
แต่ไม่่ว่ามันจะมีความหมายอะไร เราก็ต้องหาทางที่จะลุกขึ้นยืน เข็มแข็ง และ เช็ดน้ำตา
ทุกครั้งที่ผมรู้สึกอ่อนแอ ผมจะเปิดหนังเรื่องนี้ขึ้นมาดู มันไม่ได้ทำให้ผมเข็มแข็งขึ้น หรือทำให้ผมลุกขึ้นยืนได้ แต่ทำให้ความเจ็บปวด ความล้มเหลว ความว้าเหว่ มันไม่รุนแรงมากเกินไป อย่างน้อย ผมก็รับรู้ว่า ในโลกนี้ ไม่ได้มีผมเพียงคนเดียว ที่พยายามลุกขึ้นยืนทุกครั้งที่ล้มลง
แม้ว่าอีกไม่นาน ก็ต้องล้มลงอีกก็ตาม
Posted in Uncategorized |
Posted on Sunday, January 1st, 2006 at 12:02 pm
It’s my personal tradition that I’ll take a can of Cola and do some late night programming in New year night. I can’t remember when it started. Maybe, since I started writing program and stayed individually in an apartment. The other question, why ? I can’t answer this question now. Maybe, it’s a kind of praying, for me, writing program is a way to talk to my self and the new year is the time to talk to yourself, right?
So, what’s the point of doing this in New year night ? maybe, it’s not a big deal, because I always write program in late night (yeah, this is the confession of a late night programmer, not a confession of a cute programmer). The special thing is Cola can, I mean, I’m not usually drink Cola; Coffee, Tea, or Orange Juice are more prefered. Hence, that makes the Cola is something different. That’s .
Anyway, happy new year, everybody 🙂
Posted in Uncategorized |