Pruet's MoBlog

Styx by Gustave Doré in 1861 from river-styx.net

วีณาแกว่งไกว
แม่น้ำสายกว้าง แลฝั่งไม่เห็น
ชีวิตลำเค็ญ ไม่เว้นเวียนวน
แสนเชี่ยวหนักหนา โรคายื้อยุด
มารผจญโผล่ผุด โทรมทรุดร่างกาย
อโรคยา อโรคยา อโรคยา ปรมา ลาภา [ซ้ำ]

เห็นด้วยปัญญา รู้ว่าฝั่งมี
เล่าว่าฝั่งนี้ ยังมีร่มเย็น
หลวงตาหัวเรือ ท่านเชื่อหนักหนา
ท่านเคยเล่าว่า “ฝั่งนี้หนาเคยไป”

คืนสงบวันเพ็ญ ฉันแลเห็นแสง
ที่ไม่ร้อนแรง สว่างแจ้งภายใน
มองเมื่อหลับตา วีณาแกว่งไกว
แขวนกิ่งน้อยใหญ่ ยามสายลมพา

ทุกสิ่งสลายพลัน เมื่อฉันลืมตา
และฉันพบว่า ฉันกลับมาที่เรือ
เร่งฝีพายเถิด จักเกิดกำลัง
นำเรือเทียบฝั่ง ลำพังตนเอง
นิพพานัง นิพพานัง นิพพานัง ปรมัง สุขัง [ซ้ำ]

via ploynoi

There might be a place where you born to be,
there might be a place you dream to see,
there might be a place your spirit is free,
I wish that place is beside me.

“ผู้นำพันธมิตรฯ ควรมอบตัวแก่เจ้าหน้าที่ตำรวจตามหมายศาล เพื่อให้เผชิญกับกระบวนการยุติธรรมตามปกติ ส่วนการชุมนุมประท้วงรัฐบาลยังคงดำเนินต่อไปได้ในที่อื่นที่เหมาะสมกับการ แสดงออกตามสิทธิเสรีภาพในระบอบประชาธิปไตย (ที่ไม่ใช่เพื่อยึดอำนาจรัฐ)”

“ทางออก นี้ต้องการความกล้าหาญและความรับผิดชอบของผู้นำพันธมิตรฯ เมื่อกล้าก่อปัญหา กล้าขัดขืน ก็สมควรกล้าเผชิญหน้ากับกฎหมายอย่างมีอารยะ ต้องทำเช่นนี้ต่างหาก การประท้วงของพันธมิตรฯ จึงจะนับเป็นอารยะขัดขืน”

“หาก ไม่ทำเช่นนี้การกระทำของพันธมิตรฯ ย่อมนับเป็นการกระทำของอันธพาลการเมืองที่วางอำนาจบาตรใหญ่อยู่เหนือกฎหมาย ถึงจะใหญ่โตแค่ไหนก็เป็นแค่กุ๊ยการเมืองระดับชาติที่น่ารังเกียจ”

“ในสังคมไทย แม้แต่พระมหากษัตริย์ยังอยู่ใต้กฎหมาย ผู้นำพันธมิตรฯเป็นใครยิ่งใหญ่มาจากไหนกันจึงวางอำนาจบาตรใหญ่เหนือกฎหมายได้”

From ธงชัย วินิจจะกูล : ทางออกธรรมดาๆ ที่ตรงไปตรงมา

Disclaimer: I’m not the one who makes this video. I just found it in my harddisk, believe that I got it some how. Anyway, I want to share it with you all, who has a dog or who doesn’t have a dog, yet. The video is based on the book พบกันวันคิดถึง. I believe you can find the book in any bookstore.

He Zhiwu, Cop 223: We’re all unlucky in love sometimes. When I am, I go jogging. The body loses water when you jog, so you have none left for tears.

From Chung King Express

นิดนึงพอ – Friday

ฉันค้นคว้าหาคำตอบ เท่าไหร่ไม่เจอ
เพราะอะไร เหตุใดถึงไม่ลืมเธอสีกที
หรือต้องรอให้เธอบอก ฉันเป็นส่วนเกิน
ที่บังเอิญผ่านมา แล้วให้เธอกับเขาวุ่นวาย

เธอจะร้ายเพียงใด อดทนไว้เข้าใจโดยดี
เคืองไม่มี ยังภักดี โดยไม่เคยเปลี่ยนแปลง

อยากแสดงให้เธอ รู้ซึ้งถึงความจริงจังจริงใจ
ด้วยยังหวังซักวัน ฟ้ารู้ถึงคำรำพันของฉันเมื่อไหร่
สะกิดใจ บอกเธอให้ช่วยพิจารณา

ฉันไม่เคยคิดแข็งข้อ หรือบังอาจขอ
เพราะยังเจียม และเตรียมหัวใจว่าคงส่วนเกิน
คบฉันไว้เหมือนเป็นเพื่อน ช่วยเตือนเภทภัย
ทุกข์เมื่อไหร่ปลอบใจ ร้องไห้คราใดจะคอยเช็ดน้ำตา

ปรารถนาเวียนวน ตามประสาของคนเคยเคียง
จึงร้องเรียนเวียนแวะวน ทนแม้จะถูกหยาม

จะพยายามให้เธอ เว้นที่ภายในดวงใจของเธอ
ให้กับฉัน ได้ยืน รกร้างเยือกเย็นเดียวดายเจียนตายไม่หวั่น
จะทำใจ แบ่งใจให้ฉันนิดนึงพอ

จะพยายามให้เธอ เว้นที่ภายในดวงใจของเธอ
ให้กับฉัน ได้ยืน รกร้างเยือกเย็นเดียวดายเจียนตายไม่หวั่น
จะทำใจ แบ่งใจให้ฉันนิดนึงพอ

ให้ฉันนิดนึงพอ

(lyric from here, thanks)

เผื่อใครเกิดไม่ทัน ไปดูได้ที่นี่