… ในความทรงจำสีจาง
Posted on Sunday, December 31st, 2006 at 3:17 amใครคนหนึ่ง คนนั้น ในวันหนึ่ง วันนั้น
เคยผูกผันกัน ซะมากมาย
เพราะวันที่ห่างเหิน มันก็เริ่มห่างหาย
เพียงแค่เพราะเราไม่เจอะกัน
ไม่เรียกร้องให้กลับมา หรือว่าผลักใส หรืออะไรทั้งนั้น
เก็บเอาไว้ในส่วนลึก ซ่อนอยู่อย่างนั้น รู้ว่ามันไม่ไปไหน
แม้กระทั่งตอนนี้ เขายังอยู่ตรงนั้น ในภาพทรงจำสีจางจาง
เหมือนว่าจะเลือนหาย คล้ายว่าจะเลือนลาง
บางอย่างก็ยังไม่เปลี่ยนไป
ไม่เรียกร้องให้กลับมา หรือว่าผลักใส หรืออะไรทั้งนั้น
เก็บเอาไว้ในส่วนลึก ซ่อนอยู่อย่างนั้น รู้ว่ามันไม่ไปไหน
แม้กระทั่งตอนนี้ เขายังอยู่ตรงนั้น ในภาพทรงจำสีจางจาง
… ในความทรงจำสีจาง
วันเวลา…ผ่านไป
ในแง่ของความรัก(แท้..แต่ไม่จริง)แล้ว
มันไม่มีวันลืมหรอกค่ะ
เพียงแต่เวลามันช่วยให้เรามีความทรงจำดีดีต่อเค้าหรือเธอน้อยลง
และเบาบาง จนกว่าจะจืดจางหายไป
เท่าที่ติดตามบล็อกมา
เหมือนว่าอ.พี่พฤษภ์รู้สึกจะมีอาการหดหู่เบาบางลงนะ
เห็นนำเสนออะไรหลายอย่างที่ฮาดีค่ะ
ดีใจด้วยค่ะพี่
ปริมาณอาการหดหู่ แปรผันตรง กับปริมาณเส้นผม ^^
เห่อะๆ
อ.พี่อี้ ทำไมเอาความจริงมาล้อเล่นดีจัง
แห่ะๆ
แต่นึกและดูปริมาณเส้นผม เออ.. แปรผันตรง
จริงๆ ด้วยแหล่ะ แบบนี้อ.พี่พฤษภ์จะยอมหดหู่มากขึ้นหรือป่าวน๊า55..5
ทำไมดูมันหดหู่ยางงี้….ท่านพี่
ปล. อกหักก็ยอมรับเหอะพี่ เพื่อจะดีขึ้น…อย่าไปหลอกไอ่ภาสมันเลย หุ ๆ ๆ
หนูก็ชอบเพลงนี้นะ
ว่าแต่ ปีใหม่แล้ว
ต้องครึกครื้นไว้ๆเพ่ๆ