Pruet's MoBlog

1. อาหารคาว
เป็นคนเมืองก็ต้องชอบกิน”ขนมเส้น”หรือว่าขนมจีนนั่นเอง แต่ถ้าถามว่าน้ำอะไร ก็คงสองจิตสองใจระหว่างน้ำเงี้ยว กับ น้ำยา แต่สุดท้าย ก็คงให้น้ำเงี้ยวชนะขาด โดยเฉพาะขนมเส้นน้ำเงี้ยวกาดหลวง ที่ขายตอนกลางคืน

พูดถึงขนมเส้นก็ทำให้นึกถึงตอนเด็ก ๆ ตอนประถมผมเรียนโรงเรียนวัด ที่โรงเรียนจะให้เด็กป.6 ผลัดกันมาทำกับข้าวเลี้ยงเด็กในโรงเรียน (จะได้ไม่ต้องจ้างแม่ครัว กับคนล้างจาน) ซึ่งอาหารที่ทำบ่อยมากก็คือขนมจีน เพราะว่ามันทำง่าย และต้นทุนต่ำ เวลากิน ก็จะตักขนมจีนหนึ่งจาน แล้วก็ถั่วงอกอีกหนึ่งจาน อิ่มสบายท้องไปทั้งวัน

2. อาหารหวาน
ปกติผมเป็นคนที่ไม่ชอบทานขนมหวาน โดยเฉพาะพวกเค้ก (แต่ทำคุกกี้เก่ง :P) แต่ถ้าเป็นขนมไทยแล้วละก็ ทำเป็นหลายอย่าง และชอบทานหลายอย่างเหมือนกัน แต่ที่ชอบมากที่สุด ก็คงเป็นขนมกล้วยครับ เป็นขนมที่ทำง่าย กินง่าย อิ่มท้อง ตอนเด็ก ๆ กินบ่อย เพราะว่ามันถูก

“Maybe one day you’ll escape your past. If you do, look for me.”

จากคนน ให้บอกชื่อ “หนังเอเชีย” ที่ชื่นชอบ มาทั้งหมด 4 เรื่อง พร้อมฉากที่ประทับใจที่สุดในหนัง

1. Il mare (เกาหลี, 2543)
ความประทับใจ: ความเหงาที่ล่องลอยไปตามเสียงเพลงเบา ๆ ภาพที่สวยงามเหมือนความฝัน แต่ก็ว่างเปล่าและเยือกเย็น ความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคนที่มีเพียงเวลาเป็นกำแพงกั้น

ฉากประทับใจ: “มีสามสิ่งที่ยิ่งเราพยายามปิดบัง มันก็ยิ่งเห็นได้ชัด นั่นคือ ความยากจน การไอ และความรัก”

2. กาลครั้งหนึ่งเมื่อเช้านี้ (ไทย, พศ. 2537)
ความประทับใจ: เมื่อเด็กตื่นขึ้นมาจากจินตนาการแล้วพบว่าโลกนี้ไม่ได้สวยงามเหมือนในเทพนิยาย หนังที่พูดถึงปัญหาสังคมได้อย่างน่ารักและจริงจัง บอกเล่าเรื่องราวความฝันอันสวยงามของเด็ก ๆ ผ่านโลกแห่งความเป็นจริงอันโหดร้าย ฝีมือการกำกับของคุณบัณฑิต ฤทธิ์ถกล ที่ทำได้ในระดับเดียวกับ Stand By Me และดีกว่าหนังในรุ่นเดียวกันที่เล่าเรื่องราวคล้าย ๆ กันอย่างปุกปุย หรือว่า เวลาในขวดแก้ว

ฉากประทับใจ: พ่อ: “กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เด็กๆ ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งพากันหนีออกจากบ้าน แอบเข้าไปเที่ยวเล่นในสวนของปราสาท โดยไม่รู้ว่าในปราสาทมีแม่มดใจร้ายครอบครองอยู่ เด็กๆ ถูกนางแม่มดใจร้ายสาปให้เป็นสัตว์ต่างๆ พอดีเจ้าชายเดินทางผ่านมา เห็นพวกเด็กๆ ที่ถูกสาปก็สงสาร จึงใช้ดาบวิเศษพยายามช่วยให้เด็กๆ พ้นจากคำสาปของแม่มด นางแม่มดใจร้ายไม่ยอมแพ้ เสกยักษ์ตาเดียวขึ้นมาจากหลุมตรงเข้าต่อสู้กับเจ้าชายอย่างดุเดือด…”

3. ผีเสื้อและดอกไม้ (ไทย, 2528)
ความประทับใจ: ตอนที่เป็นหนังสือ ก็เป็นหนึ่งในหนังสือที่รักมาก เป็นหนังสือเด็กที่อ่านแล้ว ไม่รู้สึกว่าเด็กในเรื่องถูกผู้ใหญ่เอาคำพูดยัดปาก หรือว่าเอาความคิดยัดเข้าไปในสมอง (เหมือนหนังสือซีไรท์ปีล่าสุด…..) พอเอามาทำเป็นหนัง คุณยุทธนา มุกดาสนิทก็ทำออกมาได้เหมือนกับว่าฮูยัน และ มิมปีเดินออกมาจากหนังสือเพื่อเล่าเรื่องราวของพวกเขา เด็กจากดินแดนชายขอบ ที่น้อยคนจะสนใจ

ฉากประทับใจ: “โตขึ้นอยากเป็นอะไร” “อยากเป็นคนดี”

4. The road home (จีน, 2542)
ความประทับใจ: จางซิยี่มัดผมเปียวิ่งแก้มแดงไปมากลางหิมะ ความรักที่สิ้นสุดลงพร้อมกับลมหายใจสุดท้ายของชีวิต เมืองเล็กๆ ที่เหมือนไม่เคยเปลี่ยนแปลงไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าใด ห้องเรียนที่เต็มไปด้วยคำมั่นสัญญา

ฉากประทับใจ: “ฉันจะรอคุณอยู่ตรงนี้”

ความสุขพัดผ่านเข้ามาเพียงชั่วคราว แล้วก็ผ่านเลยไป
เหลือไว้เพียงแต่ความทรงจำที่เป็นเหมือนกลิ่นหอม
ที่ทำได้แต่เพียงแค่สูดดม แต่สัมผัสไม่ได้
ที่เป็นจริงเพียงแค่ในความฝัน แต่เป็นความว่างเปล่าเมื่อลืมตา

ความทุกข์กลับหยั่งรากลึกเข้าในจิตใจและความทรงจำ
ทุกวินาที ดูดซึมเอารอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
ระเหยออกเป็นไอพัดผ่านไปตามกระแสลมของกาลเวลา
เหลือไว้เพียงรอยเหี่ยวย่นบนใบหน้า เหมือนพื้นดินขาดน้ำชั่วกาล

ความทรงจำเป็นเหมือนดั่งเหล้าไวน์ ที่ยิ่งนานยิ่งเข้มข้น
กลิ่นของมันทำให้เราหวนระลึกถึงสิ่งดี ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
จิบแรกเตือนให้เราระลึกถึงความขมขื่นฝาดฝืนของน้ำตา
และในตอนเช้า เหลือทิ้งไว้เพียงแต่ความปวดร้าวของจิตใจ

นอกหน้าต่างหิมะปลิดปลิวไปตามสายลมไร้ทิศทาง
ชีิวิตมนุษย์ก็เป็นดั่งเช่นเกล็ดหิมะ เกิดขึ้นในชั่วพริบตา
แล้วล่องลอยไร้จุดหมายไปตามสายลมแห่งกาลเวลา
ก่อนที่จะละลายเหลือเพียงหยดน้ำหยดเล็กคล้ายหยาดน้ำตา

จริง ๆ รูปนี้เคยเอาขึ้น blog แล้ว แต่ว่า tag คราวนี้เขาบอกให้เอา wall paper ขึ้น ก็เอาขึ้นอีกทีละกัน
1.

2. บอก OS ที่ใช้, resolution หน้าจอ
Mac OS X “Tiger” 10.4.8 / 1024×768 + 1280×1024 (dual screens)

3. ระบุหน่อยว่าเอามาจากไหน (web ที่ d/l, ถ้าเป็นรูปถ่าย บอกหน่อยว่ามาจากที่ไหน)
จำไม่ได้เหมือนกันว่าเอามาจากไหน

4. เหตุใดถึงเลือกมาเป็น wallpaper
ชอบเพราะมันให้บรรยาการฤดูใบไม้ร่วงด

5. จากนั้นหาเหยื่อ ..เอ๊ย ผู้โชคดีอีก 5 คนรับ tag ต่อ
……. put your name here…..

ี

โดน tag มาจาก veer หยิบเล่มแรกขึ้นมา อ้าวมี 100 กว่าหน้า เอาเล่มนี้ก็ได้ วางข้าง ๆ กัน

หน้า 123 ข้ามไป 4 ประโยค เอาประโยคที่ 5-7

The novelist Herman Melville’s work went largely unnoiced after Moby-Dick. Critics thought that he crossed the literary line and recommended burning Moby-Dictk. By the time of his death he was largely forgotten.

Tag ต่อ คุณหนุ๋งหนิ๋ง,กับคุณช้างละกัน